Podiatrist Craig Gwynne, van de universiteit in Cardiff (Wales), zet in het populair wetenschappelijke The Conversation op een rijtje waar je als voetenspecialist op moet letten tijdens het tennistoernooi op Wimbledon. En: het risico dat topspelers lopen tijdens hun wedstrijden, loopt iedereen die een tennisracket oppakt. “Elke service begint met een afzet vanuit de tenen,” zo schrijft Gwynne. “Bij elke rally verplaats je je gewicht ergens tussen je hiel en je voorvoet. In tegenstelling tot sporten met lineaire bewegingen, zoals sprinten, oefen je bij tennis een constante belasting uit op je voeten en enkels. Een belasting die in alle richtingen kan gaan. Niet voor niets zijn dit twee van de meest geblesseerde lichaamsdelen in de sport.”

Rafael Nadal

Gras is veel gladder dan andere ondergronden. Het risico je uitglijdt en dat je je voet verdraait is extra groot. Blessures aan de middenvoet komen relatief veel voor. In het algemeen oefen je bij tennis veel druk uit op de kleine gewrichten en de botten van de voet. Rafael Nadal bijvoorbeeld heeft last van het Mueller-Weiss-syndroom, een zeldzame aandoening waarbij het hoefbeen in de voet beschadigd raakt en waarvoor een specialistische behandeling en op maat gemaakte inlegzolen nodig zijn.

Tennissers hebben vooral voetblessures

Gwynne geeft een overzicht van typische tennisblessures: stressfracturen in het os naviculare en de middenvoetsbeentjes, verstuikte enkels,  peesverrekkingen en botblessures. Hij noemt het daarom opmerkelijk dat de meeste tennissers zich enkel richten op knieën, heupen en schouders. Terwijl onderzoek laat zien dat juist voetblessures veel voorkomen bij amateurtennissers. “Enkelverstuikingen, achillespeesklachten en fasciitis plantaris behoren tot de meest voorkomende klachten.”