Laatst kwam ik ‘s morgens mijn praktijkruimte binnengelopen en viel mijn blik op een plasje water. Het had die nacht flink geregend dus ik ging meteen speuren naar vallende druppels aan mijn plafond. Maar niks, helemaal kurkdroog!

Ik had al bedacht dat het putje op het platte dak misschien vol kon zitten met bladeren (je hoopt toch op een simpele oplossing en je man het dak opsturen schaar ik daar voor het gemak maar even onder), maar helaas… dat kan het dus niet zijn.

Bij een nadere inspectie zie ik dat mijn laminaat op enkele plaatsen bij de naad aan oedeem begint te lijden. En de pootjes van mijn ladenkast (houten pootjes uiteraard) vertonen diverse smetplekken. Die zijn duidelijk vaker met water in aanraking geweest. Het wordt tijd om manlief erbij te halen!

Halfvol / halfleeg

Waar mijn salon voor mijn gevoel al halfvol met water staat, is het glas van hem altijd halfleeg. Hij begint enge dingen te roepen over grondwater dat omhoog komt en dat de vloer er misschien wel uit moet. En hoe moet het met de wand? Want jahoor, we hebben intussen ook een vochtplek gevonden in het behang. Kan het nog spannender?

Jazeker. We hebben de man gebeld die de boel heeft gebouwd. Met een soort van zucht van verlichting vertelt hij ons dat hij zijn bedrijf van de hand heeft gedaan en inmiddels met pensioen is. En dat hij toch écht veel te oud wordt om dit soort dingen nog op te pakken.

Daarna een bevriende aannemer geappt. Die gaat (heel egoïstisch, hè) eerst een paar weken op vakantie. Maar daarna wil hij voor een biertje wel even komen kijken. Voor wat nattigheid hoort wat nattigheid tenslotte.

Curettage van de goot

Inmiddels is het wel tijd voor actie! Mijn eega en ik transformeren tot een stel thuisartsen. Ik ga met zwachtels in de weer in de vorm van dweilen en hij voert een curettage uit in de goot buiten mijn werkruimte. De boel wordt helemaal leeggeruimd (zoooo daar passen veel blaadjes in) en daarna goed doorgespoeld (en de vloer bleef binnen droog, hoera!)

Nu heeft het sindsdien niet meer hard geregend en nu terwijl ik dit stukje schrijf, hou ik buienradar heel goed in de gaten. Vanmiddag waren er een hoop buien op komst met van die nare rode vlekken erin, maar vooralsnog waaien ze steeds bij ons vandaan.

Er rest mij nu dus niks anders op om af te wachten en iedereen een fijne vakantie te wensen. En hopen op een droge zomer.

Het gaat harder waaien. Voel ik nou nattigheid?!