Dat vertelt ze in een artikel dat vorige week verscheen in het Algemeen Dagblad: Pedicures in het land zitten bomvol. “Mensen bellen zich suf voordat ze ergens terecht kunnen,” vertelt Schuurman – medewerker van Voetenwerk – tegen de krant. “Veel collega’s zitten in hetzelfde schuitje.” Vaak heeft ze vijftig cliënten per week. Collega Fleur Bouwens uit Den Bosch draaide soms weken van tachtig uur, in de tijd dat ze nog een eenpersoonspraktijk had. Ze wijst op vergrijzing als een belangrijke oorzaak. Oudere mensen hebben een (medisch) pedicurebehandeling meer nodig, en in het bijzonder geldt dat voor diabetes-, reuma- en kankerpatiënten. Collega Petra Heere-van der Heijden ziet dat het taboe op voetverzorging er af is. Sterker: “Het wordt door veel mensen als me-time gezien. Een moment voor jezelf.”

Naar elkaar doorverwijzen

Toch lijkt het erop dat jongere mensen moeilijk zijn te enthousiasmeren voor het vak. Terwijl een deel van de oplossing bij hen ligt. Schuurman: “Ik zie dat pedicures tegenwoordig vaker in dienst gaan bij podotherapeuten. Misschien is dat een oplossing voor jonge mensen.” Een voordeel van het tekort aan pedicures is dat er amper concurrentie is. Dat maakt samenwerking makkelijker. Heere-van der Heijden: “Wie net nieuw is en nog niet vol zit, kan dat [bij anderen] aangeven. Dan kunnen wij weer mensen doorverwijzen. Dat is alleen maar prettig.”