Home Blog Pagina 130

Reumatoïde artritis geen ziekte maar syndroom

0

Patiënten met een meer of mindere ernstige vorm van reumatoïde artritis (RA) kunnen wel dezelfde pijnlijke symptomen hebben, maar betekent dit dan ook dat de oorzaak van hun ziekte dezelfde is en dat zij ook allemaal dezelfde behandeling moeten krijgen? Volgens onderzoek van het Vlaams Instituut voor Biotechnologie (VIB) en UGent is dit niet zo. RA is eerder een syndroom dan een ziekte, met andere woorden gelijkaardige symptomen kunnen verschillende oorzaken hebben. Als men weet wat de oorzaak is, kan men die heel gericht bestrijden.

Onderzoekers van het VIB en UGent hebben onderzoek gedaan naar inflammosomen. Dit zijn eiwitcomplexen die deel uitmaken van ons immuunsysteem. Wetenschappers vermoedden al langer dat inflammasomen een rol spelen bij het ontstaan en de progressie van RA, maar dat was tot nu toe niet aangetoond. De onderzoekers van het VIB/UGent hebben de rol van inflammasomen voor RA kunnen aantonen in een specifiek muismodel met RA dat door collega’s werd ontwikkeld. Ze zijn er in geslaagd om de ontwikkeling van RA tegen te gaan door inflammasomen te blokkeren. Inflammasomen staan onder meer in voor de productie van interleukine-1, een eiwit met een belangrijke rol bij ontstekingsreacties. Het stilleggen van de effecten van interleukine-1 leidde tot een genezing bij de muizen. Op deze manier toonden de wetenschappers aan dat het muismodel perfect geschikt is om de correlatie tussen inflammasomen en RA te bestuderen.

Met dit eerste muismodel dat de genetische focus op de inflammasomen legt, is meteen ook de basis gelegd om nieuwe therapieën te ontwikkelen. Uit eerder onderzoek bleek al dat andere eiwitten van ons immuunsysteem zoals TNF en IL-17 een mogelijke rol spelen bij RA. Er zijn intussen al geneesmiddelen ontwikkeld die deze eiwitten tegenwerken, en zo RA genezen. Op basis van deze onderzoeksresultaten blijkt dat ook het inflammasoom (of het geproduceerdeIL-1 ) tegenwerken een mogelijke therapeutische optie is.

De wetenschappers hebben hun onderzoek gepubliceerd in: Negative regulation of the NLRP3 inflammasome by A20 protects against arthritis, Vande Walle et al., Nature 2014

Bron: Vlaams Instituut voor Biotechnologie

Aansturing van menselijke loopbeweging ontrafeld

0

Wetenschappers hebben door middel van experimenten op muizen ontdekt hoe de menselijke loopbeweging wordt aangestuurd. De afwisselende ‘links-rechts’-bewegingen die benen van mensen en de poten van de meeste dieren maken tijdens het lopen worden aangestuurd door twee verschillende groepen zenuwcellen. Dat melden Zweedse onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.

Als de beschreven cellen zouden ontbreken, zouden deze dieren en mensen zich waarschijnlijk met kleine sprongetjes voortbewegen, zoals als konijnen en kangoeroes.

De onderzoekers kwamen tot hun bevindingen door middel van genetische experimenten op muizen. Met geavanceerde technieken slaagden ze er in om specifieke groepen van zenuwcellen in het ruggenmerg uit te schakelen.
Op die manier ontdekten de wetenschappers dat twee soorten zenuwcellen waarin het gen Dbx1 tot uitdrukking komt verschillende vormen van loopgedrag aansturen.

De eerste groep cellen coördineert de loopbewegingen op een laag tempo, de andere zenuwcellen zijn verantwoordelijk voor dezelfde bewegingen op hoge snelheid.
Toen de twee soorten zenuwcellen totaal werden uitgeschakeld bij enkele muizen, bewogen de dieren zich niet langer lopend voort maar met kleine sprongetjes, net als konijnen. De wetenschappers vermoeden dan ook dat kangoeroes en konijnen niet beschikken over een loopmechanisme dat wordt aangestuurd door het gen Dbx1.

De uitkomsten van het onderzoek zijn volgens hoofdonderzoeker Ole Kiehn erg verrassend. “De klassieke gedachte was dat slechts één groep zenuwcellen verantwoordelijk was voor de afwisseldende links-rechts-bewegingen bij het lopen”, verklaart hij op de nieuwssite van het Zweedse Karolinska Instituut.
“Het was erg interessant om te ontdekken dat er twee specifieke populaties zenuwcellen bij loopbewegingen zijn betrokken, en dat deze cellen ook nog eens verschillende aspecten van de coördinatie van de ledematen aansturen”, aldus Kiehn.

Bron: nu.nl

Jeugdig doorzettingsvermogen bij leren lopen

0

Pedicures dragen er  met het geven van voetverzorging graag aan bij dat cliënten pijnvrij lopen. De 2-jarige Kayden Elijah heeft geen voeten en wil toch leren lopen.

Het jongetje uit New Yersey werd geboren met omphalocele, een aangeboren afwijking waarbij buikorganen uit het lichaam steken. Daarnaast waren ook zijn benen door de navelstreng afgekneld waardoor zijn ledematen waren vergroeid. Kayden onderging meerder operaties en zijn linkerbeen en rechtervoet werden geamputeerd. De artsen dachten dat Kayden het niet zou halen, maar het kleine mannetje vocht terug.

De 2-jarige leert nu zelfs lopen. Met behulp van beenprotheses een looprekje kon Kayden zijn eerste stapjes zetten. De eerste paar passen gaan een beetje wiebelig, maar op een gegeven moment roept hij enthousiast: “I got it!”  (“Ik kan het!”).

Preventieve voetzorg diabetespatiënten Simm’s 1 al snel kosteneffectief

0

Sinds 2011 is voetzorg bij diabetespatiënten met een verhoogd risico op een ulcus (Simm’s 1 t/m 3) opgenomen in de basisverzekerde zorg. De groep die voor vergoeding in aanmerking komt wordt echter steeds verder beperkt.  Volgens branchevereniging ProVoet is het belang van voetzorg bij diabetespatiënten door een medisch pedicure niet bij iedereen duidelijk. Daarom heeft de vereniging onderzoek laten doen door SEO Economisch Onderzoek naar de effecten van preventieve voetzorg door de medisch pedicure.

Diabetespatiënten met Simm’s 1 en hoger hebben recht op voetzorg, maar de ketenzorg gaat ervan uit dat patiënten waar mogelijk zelfzorg toepassen. Vanaf 1 januari 2015 wordt de voetzorg voor patiënten met Simm’s 1 zelfs niet meer in de basisverzekering opgenomen, omdat dit geen medisch noodzakelijke zorg betreft. ProVoet stelt dat preventieve zorg  bij diabetespatiënten niet perse hetzelfde is als medisch noodzakelijke zorg, terwijl vanuit de vergoedingenstructuur alleen op het laatste wordt gefocust.

Helft niet in staat tot zelfzorg

Uit onderzoek van SEO Economisch Onderzoek blijkt dat 43 % van de patiënten met Simm’s 1 zwaarlijvig is, waardoor ze niet goed in staat zijn om hun eigen voeten goed te verzorgen.  “Gezien het hoge percentage diabetespatiënten met overgewicht in de groep met Simm’s classificatie 1 zijn er dus minder diabetespatiënten in staat tot zelfzorg dan veelal wordt verondersteld”, zo is te lezen in het onderzoeksrapport.  Daarnaast is 8% niet in staat tot het verrichten van algemene dagelijkse levensverrichtingen en heeft 9%  aan een of beide ogen retinopathie. Concluderend is dus meer dan de helft van deze patiëntengroep niet in staat tot zelfzorg.

Break-evenanalyse

Aangezien het onderzoeksbureau nauwelijks wetenschappelijk onderzoek heeft kunnen vinden naar de effecten van preventieve zorg door de medisch pedicure bij patiënten met een vergroot risico op complicaties aan de voeten hebben ze een break-evenanalyse gemaakt. Hierin is gekeken naar hoe  sterk  preventieve voetzorg  de kans op het ontwikkelen van ulcera moet verminderen om kosteneffectief te zijn.  Preventieve voetzorg leidt ertoe dat patiënten minder snel in slechtere gezondheidstoestanden komen en minder snel overlijden. Voor diabetespatiënten met Simm’s 1 geldt dat preventieve voetzorg over een periode van 40 jaar al kosteneffectief is als de kans op het krijgen van een voetulcus met 13% wordt verminderd. Concreet betekent dit dat er na zes maanden niet 77 van de 10.000 patiënten een (pre)ulcus krijgen, maar 67.

Voor patiënten met Simm’s 3 moet de kans op het krijgen van een ulcus met 85% worden verlaagd alvorens kosteneffectief te zijn.  Dit komt omdat patiënten in deze groep – ongeacht of ze wel of geen voetzorg krijgen – een lagere levensverwachting hebben en dus eerder overlijden dan de groep met Simm’s 1. Voor patiënten met Simm’s 3 zou er door preventieve voetzorg relatief meer personen langer moeten blijven leven dan het geval is bij de groep met Simm’s 1.

Lees hier het volledige rapport (pdf)

3D-geprint ‘gips’ heelt botbreuken sneller

0

Een arm, been of voet breken betekent meestal een aantal weken in het gips. Nadeel hiervan is dat de huid wordt afgesloten van de buitenlucht en dat kan zowel gaan jeuken als ruiken. Met de 3D geprinte cast (Engels voor afgietsel of gips) is dat niet zo. De zwarte cast, bekend als de Osteoid, heeft een rasterpatroon met ventilatiegaten. Daarnaast maakt de Osteoid gebruik van een ultrasoon systeem dat botten tot wel 40% sneller laat genezen. Een 3D-bodyscanner scant het gebroken ledemaat, waarna een perfecte cast wordt geprint. De Osteoid is nog in conceptfase, maar de verwachtingen zijn veel belovend.

Bron: Numrusch

Neuropad spoort vroegtijdig diabetische neuropathie op

0

Britse onderzoekers aan de Universiteit van Oxford en andere centra hebben een thuistest voor neuropathie onderzocht. Het gaat om de Neuropad, een soort pleister, die speciaal ontworpen is voor op de voeten. Dit meldt de Wereld Diabetes Vereniging (Global Diabetes Community) op haar site.

Hoe werkt de pleister?

Diabetespatiënten moeten hun voeten na het uittrekken van hun sokken even op kamertemperatuur laten komen en vervolgens de pleister 10 minuten lang op de voet plakken. De Neuropad detecteert beschadigde zenuwen door zweet op te sporen. Beschadigde zenuwen beïnvloeden namelijk ook het zweetsysteem van het lichaam. De huid kan daardoor heel erg droog worden.

De pleisters bevatten het blauwe watervrije kobalt(II) chloride. De Neuropad kleurt van blauwe naar roze als er geen sprake is van neuropathie. Dat betekent dat er zweet op de huid aanwezig is, het zweetsysteem dus nog intact is en er (nog) geen neuropathie is. Blijft de pleister blauw dan is er geen zweet aanwezig, wat betekent dat er sprake is van neuropathie. De onderzoekers aan de Universiteit van Oxford hebben de test uitgevoerd bij ongeveer 3.000 mensen. In 86% bleek de test nauwkeurig te zijn.

Diabetische neuropathie is een van de meest voorkomende complicaties van ongecontroleerde diabetes en een belangrijke risicofactor voor amputatie, met name van de voet. Huidige controles voor neuropathie, zoals elektromyografie (zenuwfunctietest) moeten worden uitgevoerd in een kliniek. Het voordeel van de Neuropad is dat patiënten dit gewoon thuis kunnen.

De test in ook in Nederland verkrijgbaar.

Feeties zijn hot

0

Nog bezig met selfies? Dan ben je al bijna ouderwets want er is een nieuwe trend die voor pedicures als muziek in de oren klinkt: de feetie! Op de netwerksite Instagram zijn feeties opgedoken van beroemdheden zoals zangeres en actrice Lea Michele en model Jessica Alba. Wat het is? Niet moeilijk te raden: een eigengemaakte foto van je voeten. Het liefst natuurlijk aan een mooi exotisch strand of een luxe zwembad. Dus als je je deze zomer wat verveelt op het strandbedje, maak een feetie wereldkundig en je hoort er helemaal bij.

Voor pedicures dus een ideale gelegenheid om op deze trend in te haken en de voeten van klanten feetie proof te maken.

Extra stelling over opleidingen

0

Oeps! We konden je formulier niet vinden.

Wilt u ook de reguliere stelling uit Podopost beantwoorden en meedingen naar een gratis toegangskaart voor het Congres Instrumenten en Hygiëne op 25 juni in Utrecht, dat kunt u hier doen.

Klinieken zetten nieuwe looprobot in voor revalidatiepatiënten

0

De revalidatierobot LOPES II is in gebruik genomen door revalidatiecentra Roessingh in Enschede en de Sint Maartenskliniek in Nijmegen. De komende weken oefenen de eerste patiënten in Nederland, met bijvoorbeeld een CVA of dwarslaesie, met deze unieke revalidatierobot om zo weer beter te leren lopen. Het vernieuwende van de LOPES II is dat de robot de patiënt tijdens de looptraining alleen ondersteunt waar het nodig is. LOPES II is ontwikkeld door een consortium bestaande uit de Universiteit Twente en de mechatronische bedrijven Moog en Demcon. Roessingh en de Sint Maartenskliniek leverden klinische input voor het ontwikkelproces.

LOPES II is de opnieuw ontworpen opvolger van de LOPES I, die ontwikkeld is door de Universiteit Twente (vakgroep Biomedische Werktuigbouwkunde, prof.dr.ir. Herman van der Kooij). De robot wordt sinds 2007 gebruikt voor onderzoek. De afgelopen jaren heeft het consortium hard gewerkt om de stap naar de kliniek te maken. Met de installatie van twee systemen is dit nu een feit.

Alleen ondersteuning waar nodig
De robot ondersteunt de loopbeweging van mensen die na een herseninfarct of dwarslaesie gedeeltelijk verlamd zijn geraakt. LOPES houdt de patiënt vast rondom het bekken, het onderbeen en de voet. Het apparaat meet voortdurend hoe de patiënt loopt en geeft ondersteuning als de patiënt de loopbeweging niet goed uitvoert. Tijdens een trainingsprogramma wordt deze ondersteuning door de fysiotherapeut aangepast aan de loopvaardigheid van de patiënt. ‘Alleen ondersteuning waar nodig’ is het uitgangspunt bij de LOPES II. Dit stimuleert de patiënt om zelf actief een bijdrage te leveren bij het lopen en bevordert daardoor juist het herstel.

Wensen revalidatiecentra
In het ontwerp zijn de wensen vanuit verschillende revalidatiecentra uitdrukkelijk meegenomen. Jos Meuleman, werkzaam bij Moog en promovendus aan de Universiteit Twente, licht toe: “LOPES II is zo ontworpen dat patiënten snel in en uit het apparaat kunnen worden gehaald. Daarnaast krijgen therapeut en patiënt tijdens de training feedback over de prestatie waardoor training op maat mogelijk wordt. Ook heeft de patiënt veel bewegingsvrijheid, waardoor hij in een veilige omgeving kan leren van zijn fouten.”

Enthousiaste reacties uit de praktijk
Bart Nienhuis, projectleider LOPES van de Sint Maartenskliniek: “We zijn al sinds de jaren ’90 bezig met loopbandtraining en zijn blij met de ontwikkeling van LOPES II die het ‘mechanische werk’ van een fysiotherapeut kan overnemen. De fysiotherapeut wordt daarbij niet overbodig, maar krijgt nu de mogelijkheid om met behulp van deze robot intensief en op maat te trainen. De fysiotherapie gericht op herstel van lopen, zoals we bieden in de revalidatie, kan met dezelfde menskracht intensiever en voor een bredere doelgroep aangeboden worden. Dat maakt dit apparaat voor ons zo bijzonder.”

De komende maanden wordt de nieuwe robot voor onderzoeksdoeleinden ingezet en er wordt bekeken hoe de robot het beste in de therapie gebruikt kan worden. Uiteindelijk willen de bedrijven die betrokken waren bij de ontwikkeling het apparaat commercieel aanbieden.

Bron: Universiteit Twente

Is dit een weke likdoorn?

0

Na een hernieuwde introductie van de panelleden van de rubriek Vraag & Antwoord gaan dermatoloog Johan Toonstra en medisch pedicure Toos Mennen in op de vraag of de plek tussen de tenen van een cliënt een weke likdoorn is.

Weke likdoorn? Podopost januari 2014; 27 (1) (PDF)

Abonneren