Voetenwerk Magazine

Niets lekkerders dan een koud ijsje op een hete dag. Behalve misschien een koud ijsje voor voeten. In de Runah Salon in Mumbai worden voeten verwend met ijs, gevolgd door een scrub en een massage. Voor wie niet van ijs houdt is een chocoladepedicure misschien een alternatief.

Bij een ijspedicure worden de voeten eerst in een bad met warm water gedompeld. Daarna wordt het ijs toegevoegd, wat langzaam smelt. Daarna worden de voeten afgedroogd, gescrubd en ten slotte gemasseerd. De voordelen van zo’n ijspedicure zijn dat de huid effen kleurt en weer soepel wordt doordat vocht wordt ingebracht. Uiteraard zijn er meerder smaken ijs verkrijgbaar: aardbeien, chocolade, vanille, kiwi en anderen. Of het ijs ook écht lekker is valt nog te bezien. De belangrijkste ingrediënten zijn onder meer olijfolie, jojoba-olie, kokosnootolie en arganolie.

De chocoladepedicure werkt op ongeveer dezelfde manier. De voeten worden ondergedompeld in de chocolade en daarna gewassen. Daarna volgt een massage met cacaoboter, wat zeer vochtinbrengend werkt. De cacao beschermt de huid tegen UV-straling.

Een vetachtige stof – lipoproteïne(a) – verhoogt de kans op slagaderverkalking, maar tot dusver was niet bekend waarom. Onderzoekers hebben aangetoond dat deze stof het immuunsysteem prikkelt. Daardoor ontstaat een chronische ontsteking van de vaatwand die tot slagaderverkalking leidt.

Hart- en vaatziekten zoals hartinfarcten en herseninfarcten worden veroorzaakt door atherosclerose. Bekende risicofactoren voor het ontstaan van atherosclerose zijn roken, hoge bloeddruk, hoog cholesterol en suikerziekte. Er zijn ook minder bekende risicofactoren, zoals het lipoproteïne (a): een vetdeeltje met bepaalde eiwitten. In het bloed verhoogt lipoproteïne (Lp(a)) de kans op atherosclerose aanzienlijk. Hoe dat gebeurt was tot nog toe niet precies bekend.

De onderzoekers hebben nu aangetoond dat Lp(a) leidt tot een chronische activatie van het aangeboren afweersysteem. Die activatie leidt weer tot een chronische ontsteking van de bloedvatwand, waardoor atherosclerose ontstaat. In het onderzoek werden witte bloedcellen (monocyten) 24 uur lang blootgesteld aan Lp(a) dat afkomstig was van patiënten. Zes dagen later werd gemeten hoeveel ontstekingsstoffen, die een rol spelen bij het ontstaan van atherosclerose, de witte bloedcellen aanmaken. Witte bloedcellen die kort waren blootgesteld aan Lp(a) maakten veel meer ontstekingsstoffen dan de cellen die daar niet aan waren blootgesteld.

Vervolgens werden de witte bloedcellen van patiënten met een verhoogd Lp(a) onderzocht. Ook deze cellen maken meer ontstekingsstoffen, en hechten sneller aan de binnenkant van de bloedvaten. Experimenten lieten vervolgens zien dat witte bloedcellen daardoor eerder vastplakken aan de bloedvatwand.

Bron: Radboudumc.

Het uitvoeren van pijnlijke activiteiten bij het pijnsyndroom CRSP-1 heeft een gunstig effect op de pijnervaring. Dat blijkt uit onderzoek van psycholoog Marlies den Hollander. Deze enigszins paradoxale uitkomst is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Pain.

Het complex regionaal pijnsyndroom type I (CRPS-1), ook wel posttraumatische dystrofie genoemd, kenmerkt zich door pijn in de armen en/of benen, meestal na het doormaken van een trauma. Deze pijn kan niet goed bestreden worden en is chronisch aanwezig. Omdat patiënten verwachten dat de pijn toe zal nemen door bepaalde activiteiten gaan zij deze situaties vermijden. Dit heeft grote invloed op het dagelijks functioneren van patiënten. Veel belemmeringen ontstaan door de angst om meer pijn te krijgen. Door deze activiteiten juist wel te doen neemt de de pijnervaring vaak af. Niet alle pijn vermindert, maar het dagelijks functioneren wordt makkelijker en het algemeen welzijn beter.

“Het onderzoek levert een enigszins paradoxale conclusie op dat je de pijn en de angst juist aan moet gaan om er minder last van te hebben”, aldus Den Hollander. “Juist na blootstelling aan bedreigende activiteiten daalden de ervaren beperkingen voor 90% van de patiënten. In sommige gevallen was het effect zes maanden na behandeling zelfs gunstiger dan direct na de behandeling, terwijl je vaak bij vergelijkbare studies ziet dat het effect weer wat afzwakt.”

Bron: Maastricht UMC+.

Canadese wetenschappers van de Laval Universiteit en het Centre hospitalier de l’Université Laval hebben ontdekt dat patiënten met diabetes type 2 hun bloedsuikerspiegel op peil kunnen houden door een bepaalde soort aardbeien te eten. Bij ongeveer 250 gram aardbeien per dag is de patiënt beter in staat suikers te verwerken en de ingespoten insuline werkt beter.

De onderzoekers concluderen dat het effect van het eten van aardbeien vergelijkbaar is met metformine. Metformine is een veelgebruikt medicijn onder diabetes type 2 patiënten. Het onderzoek is uitgevoerd onder 60 patiënten met licht overgewicht en diabetes type 2. De aardbei in kwestie is de ‘Authentic Orleans aardbei’, een variant die meer anti-oxydanten bevat dan traditionele soorten. Het eten van deze aardbei vermindert de weerstand tegen insuline met 20 procent en zorgt voor een betere glucose beheer in het lichaam.

Joanne Lewis van de Canadian Diabetes Association noemt de resultaten veelbelovend maar dringt wel aan op meer onderzoek.

Bron: Nationale Zorggids.

Naast de beroepscompetentieprofielen Pedicure en Medisch Pedicure is ook het competentieprofiel Medisch Pedicure Sport gepubliceerd bij SCAS*. Dit competentieprofiel is opgesteld door het SCAS-College van Deskundigen, waar branchevereniging ProVoet deel van uitmaakt.

Ook is per 1 augustus het SCAS-certificeringstraject voor de Medisch Pedicure Sport opengesteld. De normen en eisen voor de certificering van de Medisch Pedicure Sport zijn vastgelegd in het document SCAS1124. Zowel het competentieprofiel als het document met de normen en eisen zijn op de site van SCAS te vinden.
Het ontwikkelen van het register voor de Medisch Pedicure Sport is mede tot stand gekomen met subsidie die door het Centrum voor Ambachts Economie (CvAE) beschikbaar is gesteld aan ProVoet.

* SCAS staat voor Stichting Certificering Actoren in de Sportgezondheidszorg.

Bron: www.scascertificering.nl

Onderzoekers hebben een genvariant ontdekt die de werking van het diabetesmedicijn metformine beïnvloedt. Hierdoor kan diabetes type 2 gerichter worden behandeld. Door vooraf iemands genetische profiel te bepalen kan voorspeld worden welk medicijn in welke dosis effectief is.

Metformine, dat de aanmaak van glucose in de lever remt, wordt wereldwijd door miljoenen mensen met diabetes type 2 gebruikt. Een internationaal samenwerkingsverband, waaronder onderzoekers van LUmc en het VUmc, vond een variant in het gen dat verantwoordelijk is voor transport van glucose vanuit het bloed naar onder meer de lever. Deze genvariant beïnvloedt de werking van het transporteiwit dusdanig dat het lichaam minder goed in staat is de glucosespiegel in het bloed op peil te houden. Metformine heft dit negatieve effect op en is daardoor zeer werkzaam bij dragers van deze genvariant. Het effect bleek het grootst bij diabetespatiënten met overgewicht en deze genvariant. Het medicijn metformine had bij hen een effect dat vergelijkbaar is met een extra dosis metformine bij iemand zonder de genvariant.

Volgens  Leen ’t Hart, onderzoeker bij de afdelingen Moleculaire Celbiologie en Moleculaire Epidemiologie van het Leids Universitair Medisch Centrum en verbonden aan VUmc, is het onderzoek een stap op weg naar medicatie op maat. “We moeten meer klinisch onderzoek doen voordat we de therapie met metformine kunnen aanpassen, maar dit onderzoek laat zien dat er nog veel winst is te behalen in het effectief behandelen van diabetes. Nu is het zo dat alle patiënten starten met dezelfde dosis metformine. Na enkele weken wordt gekeken of het medicijn voldoende werkt en kan eventueel de dosis worden verhoogd. Als we vooraf op basis van iemands genetisch profiel kunnen voorspellen welk medicijn en welke dosis het meest geschikt is, dan hopen we sneller en beter te kunnen behandelen.”

Bron: Leids Universitair Medisch Centrum.